Zomeer een herfstdag

Bam! Sukkel die ik ben. Wie gaat er dan nou ook met de mountainbike even door het bos terwijl er een emmertje voer aan het stuur hangt? En wie laat in zo’n geval dan de helm thuis liggen? Zie je het al voor je? NK mountainbiken met een emmertje boilies aan het stuur.. Topsport voor idioten, sadisten of mensen die vinden dat het blanken moet stoppen en zo maar een einde maken aan het niks vangen. Gestoorde creatie die ik ben! Gauw maar even opstaan en het laatste stukje rustig aan doen. Ik heb er namelijk niks aan om overmorgen niet te kunnen vissen door lichamelijk letsel door het vervoer naar het water op een erg idiote manier. Wel balen dat ik me nu moet haasten om het pondje weg te schieten naar de stek. Had ik maar niet die tijd moeten genieten van draaiende bomen, struiken en een kuiltje dat ik over het had hoofd had gezien. Een dag later zit ik weer op de fiets naar de stek. Deze keer maar geen taferelen in het bos voor mij maar gewoon een verharde weg naar de stek toe. Alleen de laatste tientallen naar het water zal ik door de struiken moeten. Maar dat is dan ook weer een typisch nadeel van het vissen op een nauwelijks bevist water dat helemaal weggescholen ligt tussen de bosjes. Afgelegen zou ik het water helaas weer niet kunnen noemen. Het ligt eigenlijk op een steenworp afstand van een klein en druk dorpsputje waarvan je op een zomerdag zelfs de piepers kan horen. Maar nu genoeg informatie over het water aangezien ik er wel samen met mijn vismaat een van de enige vissers wil blijven. Waar was ik? Ik was aan het voeren he? Geknield zit ik boilie voor boilie de stek aan te voeren met de katapult.Elke keer als er een bolletje water raakt begint het riet weer zenuwachtig te bewegen. Met het volle vertrouwen stap ik even later maar weer op de fiets om naar huis te gaan.

Een vis die ik er al in het voorjaar te pakken kreeg.

De sessie

Met een zwiepje plaats ik de montage tegen het riet. Het gaat gebeuren.. ik weet het gewoon..Het is 8 uur als ik eindelijk alles heb zoals ik wil en kan genieten van de aanblik van slechts een enkel stokje dat tussen de struiken door is geprikt en naar een rietkraagje wijst. De vissen verraden zich echter al snel als ze even later al het riet omploegen. Ik tel drie verschillende plaatsen waar het riet beweegt.Dat zijn dus al minimaal drie verschillende biggetjes. Perfect toch?Dan zie ik langzaam wat riet bewegen op slechts een paar decimeter van mijn aas af. Een vis zwemt nu in de buurt van mijn aas, dat is zeker.

De spanning stijgt.. (en jullie mogen lekker wachten op het vervolg).