Misschien

Langzaamaan begint de koorts weer op te steken. De winter duurt te lang en de hengels moeten weer krom. De nieuwe hengels wel te verstaan. Pas een setje oude glasstokken in huis gehaald en die moeten vandaag maar eens hun werk doen.

Als ik bij het water aankom zie ik de auto van Jurgen al staan. Aardig op tijd voor een karpervisser die een hekel aan koud weer heeft. Ik had al verwacht dat hij zich nog een keer in zijn bed zou omdraaien. De fiets zet ik tegen een hekje en sluit ik af om met de spullen richting de stek te verdwijnen. De stek waar we vandaag voor hebben gekozen is een landtong waarvan Jurgen mooi tegen een eiland met overhangende takken kan vissen en mijn voorkeur uitgaat naar een struikje onder de eigen kant. Hij met de loodpoken en vastlood, ik met de nostalgie in de vorm van glasstokken en sigma’s. Een schuivend loodje en wat blikmais over wat goudgele korrels en brood moet het klusje klaren. Lekker simpel en ouderwets. Nu alleen nog een waxcoat en een rieten mandje in plaats van een tas van fox volgens Jurgen. Misschien wel een beetje teveel DVD’s van Yates gekeken de laatste tijd. Ach, mij maakt het niet uit. Die oude zooi vind ik net wat meer uitstraling hebben. Materiaal met een verhaal en een uitstraling die me doet denken aan de pioniertijd. Noem het maar een afwijking, ik vind het gewoon z’n charmes hebben. De eerste uurtjes verlopen snel en koud. Tijd voor zomer dus. Het gesprek onder het pluutje dat ons moet beschermen tegen de wind en sneeuw gaat dan ook hoofdzakelijk over de plannen die we hebben als de temperatuur weer omhoog gaat. Jurgen gaat voor uren draaien op een van de topwateren (als het om grote vis gaat) uit de buurt. Ik denk dat ik lekker licht gewoon wat ga zwerven. Misschien dat ik eens ga proberen een dikke zeelt of iets anders te vangen. Misschien ook niet. Een barbeel of kopvoorn van stromend water lijkt me ook wel tof… is alleen weer zo’n eind fietsen en echt totaal onbekend terrein voor me. Misschien dat ik dat eens ga proberen, misschien ook niet.

Enkele uren later zit de dagsessie erweer op. Natte, koude handen en voeten en een gezicht dat door de lage temperatuur zelfs moeite heeft met gelaatstrekken zijn het resultaat. De karpers hadden er vandaag nog niet zo’n zin in. De twee brasems die ik tijdens de middaguren van het water mocht lenen wel. Als de temperatuur omhoog gaat komen we wel weer terug voor een herkansing. En dan hoop ik dat eindelijk een nieuwe camera heb zodat ik weer goede foto’s kan maken in plaats van deze foto’s met het geleende ding. Misschien vang ik dan wel een karper, misschien ook niet.