Huis tuin en keuken praat

Zo schrijf je weken niks en zo heb je weer een lap tekst klaar voor de column. Het kan verkeren en geen week is hetzelfde. Zo waren de laatste 3 weken ook weer totaal anders dan de weken ervoor. Een dagje met mijn vismaat marco pennen waar hij als nieuwe columnist al over heeft geschreven was het begin van die 3 weken. Eigenlijk een beetje het begin van het jaar aangezien ik sinds die dag een beetje weet wat ik ga doen de komende tijd. Met licht materiaal en een actievere manier (penvissen, struinen of met lood wat meer verkassen) een dorpswater bevissen in de hoop er een leuk aantal vissen te gaan vangen. Groot zal een ander verhaal worden. Het merendeel van de vissen hangt er tussen de 4 en 6 kg en zover ik weet zwemmen er geen echt grote vissen. Eigenlijk heb je er met 7 kg al een van de grotere vissen.

Waarom dan toch vissen op zo’n water? De afgelopen jaren heb ik al echt gigantisch veel uren gemaakt op makkelijker water met kleinere vissen. Als ik heel eerlijk ben zijn zelfs de meeste wateren uit de buurt vrij makkelijk. Dat het formaat van de vissen dan weer tegenvalt vergeleken met de rest van dit zonnige zuiden is weer een ander verhaal. 10 pond is al iets, 15 pond leuk en 20 een heel erg mooie. Als je dan ook nog eens nagaat dat dat gemiddelde slechts door een handjevol wateren omhoog word getrokken en op de meeste anderen gewoonweg geen of bijna geen grote vissen zwemmen begin je al langzaam droevig te worden als je aan vette betaalwateren met gigantische vissen gewend bent.

Op een van deze makkelijkere wateren, een dorpsvijver waar ik het al eerder over had in mijn column, zwemmen echter enkele kleine dikbuik spiegeltjes. De limburgse surrogaat projectspiegels aangezien er hier geen projecten zijn. Een vervanger van, als het ware. Naast die kleine, schattige spiegeltjes zwemt er nog een lading zeelt en heb ik in de loop van de jaren een soort band gekregen met het water. Dat het water ook gewoon dicht bij huis ligt is ook nog eens een voordeel. Natuurlijk zijn er ook nadelen. Een uitschieter van formaat kan ik vergeten en de vissen hebben in het verleden al vaak kennis gemaakt met het fenomeen haak. Enkele jaren geleden was het zelfs een van de drukste wateren uit de buurt, wat de vissen zichtbaar geen goed heeft gedaan. Nu is het er echter flink rustiger geworden. Het foute volk is verdwenen en ik kan en wil er weer mijn ding doen. Iets dat mij de eerste sessie dit jaar in voorn liet uitlopen.

De tweede sessie was het weekend daarna. Samen met mijn broer zou ik het weer proberen. Beide 1 hengel met de pen en hij zou nog een hengel op goed geluk met vastlood uitleggen. Als voertje werd er gekozen voor hennep met wat kleine partikels erover en de loodpook werd voorzien van een zakje pellets. Vrijwel meteen kwamen er weer de nodige voorns op de kant en na enkele uurtjes kon ik vastslaan op iets zwaarders. De eerste echte test voor de glasstokken en tijdens mijn dril ook nog een run op de loodpook. De dril-broers in actie. Een spiegel voor mij en een schub voor Dennis

c6foto1
Brothers in crime

De derde sessie die afgelopen weekend plaatsvond werd een lui ochtendje. De stretcher en wat steunen ging als extraatje mee en de hengels werden vandaag eens getest met zwaarder lood. Soepel glas van 1,75 lb en 56 gram lood. Het werpen ging lekker en na een poosje was het alleen nog maar wachten op de vis. Na ongeveer een half uur melde zich al de eerste vis die de plastic maiskorrel tussen de hennep vandaan haalde. Een fraaie winde eiste de daad op. Na een verspeelde vis hield ik het voor gezien op die stek en ik ging ik naar een van de andere topstekken van het water om daar wat verse rigs te knopen en de laatste paar uurtjes door te brengen.

De rigs die ik er vanaf dat moment aanhing waren wel onderlijnen die zich bewezen hadden. 10 lb silkworm van 15 cm lang met een korda widegap maatje 8. Het weerhaakje platgeknepen en knotless knot zonder tubetjes en krimpkous. Plastic maiskorreltje en een korrel sweetcorn op de hair en een safety clip met 56 gram wartellood maken het geheel af. Voor mij de komende tijd wat minder experimenteren. Vooral de experimentjes met de Fox serie 2 en serie 2xs zijn wat mij betreft verleden tijd. Ze buigen me keer op keer open en de Widegaps vind ik het geld veel meer waard. Lekker simpel en vertrouwd. No nonsense en een perfecte huis tuin en keukenrig.

De nieuwe stek werd weer snel voorzien van 2 stukken lood en een lading hennep, pellets en sweetcorn. Dit was dan helaas weer tot groot genoegen van de winde’s die er blijkbaar van genoten en ervoor zorgde dat Marco en zijn vader de grootste lol om mij hadden. Zij waren immers bezig met de vaste stok en vingen vissen van hetzelfde formaat. Een poosje later konden ze weer lachen om die idioot met hengels die naar Kevin luistert. Een karper zwom zich vast achter een paaltje. Een domme fout van me omdat ik niet aan het opletten was en zo te laat reageerde op de aanbeet. De tweede aanbeet op die hengel had ik echter meer geluk. Nummer twee van het jaar is een feit.

c6foto2

Meteen na de vangst de spullen maar weer ingepakt en een aantal handen hennep, pellets en mais gevoerd. DE mengeling waar ik hier al jaren mee weet te vangen. Partikels niet op lange termijn? Raar genoeg is het merendeel van het bestand al enkele keren op de knuffelmat gekomen dankzij deze mengeling. Zowel mijn vismaten als ik vissen en vangen er nog steeds mee. Of het komt doordat er gewoon relatief veel mee word gevoerd en ze voor elke foute hap (lees: haak) een aantal goede happen hebben of ze door het slurpen van de hennep gewoon minder voorzichtig zijn. Of is de voedingswaarde toch minder belangrijk dan we denken? Het vangt in ieder geval wel en het is makkelijker en goedkoper dan boilies en daarmee heb je meteen de voornaamste reden waarom ik het zo graag gebruik.

c6foto3

Add a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *