Wintervissen deel 2

Man, wat ben je de winter toch snel weer vergeten. De temperaturen schieten de lucht de lucht in, bomen worden groen, de natuur ontwaakt uit zijn stille periode. Energie, energie, energie is het kenmerk van alles. Dit geldt ook voor mij.

De laatste keer verliet ik jullie met het feit dat ik nog niet was gaan vissen maar dat het schrijven van een column bij mij het vissersbloed sneller deed stromen. Het weekend erop heb ik gelijk maar het woord bij de daad gevoegd en ben erop uitgetrokken. Koud dat het was! De luchttemperatuur bedroeg slechts 2 graden toen ik de stek bereikte. Gelukkig was het redelijk zonnig dus de voorzichtige winterzon verwarmde de lucht onder de paraplu naar iets dragelijkere temperaturen. Ik heb om te vissen een diepe kuil opgezocht, zoals ook beschreven in de vorige column. In vergelijk met de rest van het water is het hier ruim 3x zo diep. De vis moet zich in theorie massaal hebben verzameld in de kuil. Dus ik hoop er maar het beste van. Als eerste meet ik de watertemperatuur. De schrik slaat me om het hart, slechts 2,9 graden.

koud!

Man, dat voorspelt niet veel goeds. Gelukkig heb ik, geleerd vanuit het verleden, heel weinig gevoerd. Ongeveer 20 boilies per dag, gedurende een week. Laat ik je vertellen dat dit een vreemde bezigheid blijft. Midden in de winter stap je in de auto om 50 kilometer weg te rijden met als enige extra vracht een boterhamzakje boilies. Bij het water aangekomen gooi je de knikkers in 20 seconden verspreidt in het water en keer je weer huiswaarts. Waanzin! Probeer dit maar eens uit te leggen aan een niet visser. Maar ja, het doel heiligt de middelen. Wanneer je een dergelijk actie voor de eerste keer uitvoert ben je vreselijk zenuwachtig of je wel beet gaat krijgen. Stel je voor, al die tijd en dan geen beet. De teleurstelling is dan werkelijk enorm, geloof me. Oké, de watertemperatuur stemt me dus niet hoopvol. Ik besluit daarom de trukendoos maar open te trekken. Omdat de watertemperatuur zo laag is verwacht ik niet dat de vis tot veel actie bereid is. Ik moet het de vis dus gemakkelijk maken om het aas op te kunnen pikken. Een pop-up is mijn ogen hiervoor een goede oplossing. De vis hoeft niet op de kop te staan maar kan het aas rechtstreeks aanzuigen. Op dit water is al wel gevist, maar pop-ups zullen nog niet veel zijn geprobeerd. Dus schrik zal er niet direct op zitten. Om helemaal zeker te zijn besluit ik toch tot twee verschillende systemen te hanteren. Een fluo pop-up en een liggend bananen-rigje. Scherpe systemen, waarvan vooral de fluo pop-up tot wonderen instaat is. Voorzichtig en zo stil mogelijk installeer ik mezelf aan de waterkant. Ik laat de fluo pop-up rig direct onder de top van de hengel zakken, aan de rand van de kuil. Om de lijn uit de zwemroute te halen laat ik ook nog een toplood te water. De lijn staat nu helemaal in een haakse hoek naar beneden. Een werkelijk belachelijk gezicht, maar.. Ik pak de tweede hengel en kijk nog even om. Plotseling zie ik de top van de eerste hengel krom trekken en de hengel blijft in deze stand staan. Vreemd, ik besluit aan te slaan. Het gevolg is een langzaam tikkende slip. Na een korte dril dient de eerste vis zich aan. Een schubje van rond de 8 pond, mooi! Ik leg de vis op de mat en gooi snel even de fluo pop-up opnieuw op de plek. Terwijl ik de vis op de mat bekijk hoor ik achter me een piep uit de Delkim komen. Weer staat de hengel top krom en beweegt een klein beetje. Weer een tikkende slip en met als resultaat een schub van ongeveer 18 pond. Binnen 5 minuten 2 vissen, bij een watertemperatuur van 2,9 graden.

twee tegelijk

Echt een wonder die fluo pop-up. Ik besluit de vissen maar even te fotograferen, wellicht zijn het oude bekenden. Later blijkt dat de schub van 18 pond ruim 6 jaar geleden gevangen door mijzelf gevangen is op een gewicht van 14 pond. De vissen groeien maar niet spectaculair, gewoon natuurlijke groei. Een duidelijk bewijs dat er niet veel gevist en gevoerd wordt op het water. Na de foto-opnames ligt beide hengels er opnieuw in. Een pauze van ongeveer 20 minuten is de rust waarmee ik te maken krijg voordat een kromme top weer een vis aangeeft. Vreemd, ik krijg geen runs, alleen maar kromme toppen. Dat is nu echt koudwater vissen. Een fraaie schub van 25 pond het laatste resultaat van de sessie. Ik ga nog drie keer terug naar de stek en sluit het af met een totaal van 9 vissen, waarvan de zwaarste ruim 27 pond weegt.

de zwaarste

In totaal vis ik ongeveer 8 uur bij elkaar. Langer dan 2 uur is het gewoon niet uit te houden. Een open vlakte met wind. Ik krijg het weer koud als ik er aan terug denk. De meeste vissen ving ik op een fluo pop-up, wat een prachtig winter wonderaas! Wat een column allemaal te weeg kan brengen. Nu is het voorjaar begonnen en stroomt het bloed automatisch sneller. Motivatie is eenvoudig te vinden. De vissen doen alweer goed hun best om mijn net in te zwemmen maar daarover een volgende keer meer.