Wintervissen

Het heeft voor de zoveelste keer gevroren als ik in de vroege duisternis van deze zondagochtend de visspullen in de auto aan het laden ben. Mijn vingers doen pijn van de kou wanneer de ruiten ontdaan zijn van het ijs. Snel instappen en op weg naar het water, als ik aankom is het inmiddels heerlijk opgewarmd in de auto. Ik lijk wel gek dat ik deze comfortabele omgeving verlaat voor de koude, kille en kale waterkant. Een succesvolle wintervisserij staat of valt met goede kleding en laarzen/schoenen. Hoe gemotiveerd je ook bent, als je het koud krijgt tijdens het vissen wordt het verdomd moeilijk volhouden. Wordt er ook nog eens geblankt dan laten de meesten al snel het hoofdje hangen en keren niet meer terug. Goed aankleden dus, en voor mij betekent dat gevoerde schoenen, twee broeken, fleece jack(s), een dikke gevoerde winterjas en een fleece of wollen muts. Blijft het ook overdag vriezen dan komen daar nog eens een poolpak en handschoenen bij. Met mijn maatje Coleman die me gedurende de ochtend regelmatig voorziet van koffie en thee houd ik het makkelijk uit.

Meerdere fluiters per ochtend

De vorige winter heeft me een boel geleerd over de zones waar de karpers op dit water nog te vangen zijn. Dat betekent een eind de diepte in, rond de zeven tot tien meter krijg ik de meeste aanbeten. Het verloop van die beten vind ik echt schitterend. Waar je je in warmere jaargetijden meestal kapot schrikt van een gillende beetverklikker en molenslip, daar gaat het veel subtieler als de watertemperatuur het nulpunt nadert. Het hangertje stottert wat omhoog en veroorzaakt een paar piepjes, waarna de hele handel gewoon strak blijft staan. De aanslag zorgt er tenslotte voor dat de karper volledig wakker geschud wordt en het signaal krijgt dat hij weer één boilie teveel gesnoept heeft. Traag met het hoofd schuddend komt hij langzaam mee richting de oever, om daar over het algemeen pas volledig actief te worden en in ieder geval nog iets van een dril te geven. De karpers zijn op hun mooist. Prachtig goudgeel van kleur met een schitterende glans.

Mooie vissen om het jaar mee af te trappen

Maakte ik vorig jaar gebruik van een peilhengel en verre worpen om de diepere plekken op te zoeken en te bevissen, deze winter maak ik dankbaar gebruik van de voerboot met dieptemeter. Nog nooit heb ik zo nauwkeurig kunnen vissen en het haakaas plus de voerboilies steeds op dezelfde vierkante meter kunnen terugleggen. Ik weet dat er ook tegenstanders zijn van voerboten, maar ik zie geen enkele reden om nieuwe technieken, uitvindingen en materialen niet in de hengelsport toe te passen. Maken we niet allemaal graag gebruik van nieuwe dunnere lijnen, de meest geavanceerde dieptemeters, gore-tex kleding, zo scherp mogelijke (chemisch!) geslepen haken, GPS, wedstrijdhengels die alsmaar langer, strakker en toch lichter worden, en weet ik wat allemaal meer? Als er niemand last van mij heeft en ik drop mijn haak niet op een plek waar de kans op verspelen onacceptabel hoog is, wat kan iemand dan op het gebruik tegen hebben? Het beestje bevalt mij in ieder geval prima, en ik weet nu in ieder geval zeker dat mijn onderlijn niet in de war op de bodem ligt, waardoor ik simpelweg efficiënter zit te vissen. Een rig waar ik de laatste maanden mee ben gaan experimenteren is de zogenaamde Bungee rig. Door gebruik te maken van zeer dun, en daardoor erg soepel siliconeslang, wordt de werking van de “wonderlijn” nagebootst. Piet Vogel heeft hier al een prima artikel over geschreven in Karper, voor mij voldoende reden om dat hier niet te gaan herhalen. Ik maak hem echter wel iets anders dan Piet, en dat is dat ik in plaats van putty (kneedbaar lood), twee korte stukjes looddraad uit leadcore om de slang draai. Ik vind dit er gewoon een stuk subtieler uitzien dan een dikke knots met putty. Dat dit wel nodig is mag duidelijk zijn, getuige de foto waarop te zien is hoe de slang anders in een bocht op de bodem gaat staan. Pas toen ik het looddraad ging gebruiken begon ik beet te krijgen op deze rig, karpers mijden zo’n opzichtige onderlijn dus écht wel! Hij is bedacht voor schuchtere dressuurkarpers, die door de rek in de slang de geprikte haak niet zomaar kunnen lossen. Ik krijg het idee dat hij ook in de winter erg goed werkt voor vissen die maar half actief azen en zich op een “normale” onderlijn minder goed prikken.

Dit gebeurt er als je de slang niet verzwaart, de rig staat in een lus overeind op de bodem

Ik kan iedereen aanraden die in de winter door wil vissen, een niet al te groot, vrij diep (minimaal 4 meter) en goed bezet water te zoeken. Hier moet het mogelijk zijn de vissen aan het azen te houden en ook in deze koude periode eens met een kromme stok in je handen te staan. Volgende keer meer nieuws over het vissen in deze donkerste periode van het jaar.