Flexibiliteit

In mijn tweede column wil ik het hebben over flexibiliteit. Flexibiliteit in aanpak, strategie en technieken die gebruikt worden. Een veel gehoorde kreet om op druk bevist water te vangen is “anders doen dan anderen”. Toch blijkt dit voor veel mensen toch erg lastig te zijn. Of het wordt niet noodzakelijk gevonden omdat er toch nog regelmatig vis op de kant komt, terwijl met wat aanpassingen misschien veel meer gevangen kan worden. De laatste jaren probeer ik zo flexibel mogelijk te zijn in mijn aanpak, hieronder volgen een paar tips die jullie misschien ook op goede ideeën brengen.

Piep..maar gaat ‘ie ook door?

Plots einde

De vorige column sloot ik af met de mededeling dat ik nog wat meer zou vertellen over mijn wintervisserij. Nu liep dat niet helemaal als gepland. Na een ochtend waarin ik fantastisch wist te vangen, volgden enkele blanks. Doordat ik op enkele beurzen aanwezig moest zijn kwam het er verder ook niet meer van. In de loop van april ben ik dan ook maar op het water begonnen waar ik dit jaar veel tijd wil doorbrengen.

Kennis is alles

Het water in kwestie had ik nog nooit eerder bevist en ik was dus volledig blanco. Nu is het tegenwoordig de trend om van tevoren bij zoveel mogelijk mensen te informeren wat het bestand is, hoe zwaar is de topvis, welke stek en periode komt ‘ie er het meest uit, wat voor boilie loopt goed, enzovoort. Daar had ik nu eens helemaal geen zin in. Dat soort informatie kan je namelijk ook erg beperken in je visie en aanpak. Ik wil het weer eens helemaal zelf doen, en volledig op mijn eigen waarnemingen en intuïtie af gaan. De eerste bezoekjes stonden dus in het verkennen van het bodemverloop, en sinds vorig jaar gebeurt dat door middel van een voerboot met dieptemeter. Dit werkt echt vele malen sneller en nauwkeuriger dan een peilhengel. Zie je iets interessants dan vaar je even terug, wat naar links en rechts om te zien hoe groot precies dat talud of plateau is. Op de oever maak ik op een groot schrijfblok schetsjes van de stek en noteer dieptes en herkenningspunten aan de overkant van het water. Door middel van een paar van deze bezoekjes heb je al vrij snel een redelijk nauwkeurig beeld van het globale diepteverloop. Hier bleek dat redelijk grillig te zijn dus deze moeite was absoluut goed geïnvesteerd. Het water bleek dieper dan verwacht, met als gevolg dat het slechts zeer langzaam opwarmde in dit kl**evoorjaar..

Mobiliteit

De bereikbaarheid van het water was ook niet optimaal. Met de benenwagen kun je overal komen, alleen zit ik niet te wachten op een fikse wandeling bij iedere voer- en visbeurt. Mijn vrije tijd is schaars en zeker het voeren moet wat mij betreft in een zo kort mogelijk tijdsbestek plaatsvinden. Een oplossing was snel gevonden: de mountainbike! Met een kruiwagentje kun je perfect een heleboel zooi vervoeren, helemaal niets mis mee. Het kost alleen een boel inspanning om het uiterste uiteinde van het water te bereiken. Als ik aan het water ben wil ik ook zo snel mogelijk de hengels erin hebben, en liefst ook zonder dat mijn complete rug bezweet is als gevolg van het sjouwen van een berg spullen. Van mijn mountainbike kan ik het voorwiel in twee seconden verwijderen waarna die gemakkelijk achterin de auto past. Dat kost dus geen moeite, terwijl alle stekken op de fiets ook nog eens snel en met weinig inspanning bereikt kunnen worden. Voeren doe ik nu dus in recordtempo, liefst ’s ochtends vroeg voor mijn werk wanneer er weinig verkeer op de weg is. Ga ik vissen dan gaan de rugzak, onthaakmat en stoeltje op de rug, het foudraal over de schouder. Karren maar!

Razendsnel naar en van de stek.

Stekkeuze

Het aantal “mooie” open stekken op dit water is zeer beperkt. Je kunt precies zien waar veel gevist wordt. Takken zijn van bomen afgebroken en her en der doet een grassprietje nog een verwoedde poging om weer tot leven te komen. Door het meenemen van iets simpels als mijn lieslaarzen en lange hengelsteunen kan ik ook op slecht toegankelijke en dichter begroeide stekken terecht. Omdat ik met de voerboot de bodem voor die stekken al uitgebreid heb verkend, hoef ik hem voor het vissen niet meer persé mee te nemen. Zo’n ding is toch vrij groot en zwaar en daarom niet zo handig te vervoeren op de mountainbike. Nee, met de peilhengel kan ik de interessante stukken bodem feilloos terugvinden. Laat mij maar mijn gang gaan op die kleine onooglijke plekjes.

Snelheid

Een laatste tip die ik wil meegeven is het gebruik van zogenaamde “quick change” wartels. Deze hebben aan de ene zijde een normaal oog om aan de hoofdlijn te knopen, aan de andere zijde zit een soort haakje waar de onderlijn in gehangen wordt. Door over het haakje een stalen ringetje te schuiven voorkom je dat de rig er zomaar afglijdt. Het is ook mogelijk het ringetje te verwijderen en een stukje slang over het oogje te schuiven. Op dit water vis ik korte sessies, en snelheid is bij het opbouwen, maar ook bij het opnieuw beazen en vervangen van de rig daarom voor mij essentieel. Met behulp van deze wartels kan ik na een vangst snel een nieuwe onderlijn eraan hangen, maar net zo makkelijk een pop-up of welke andere rig dan ook bevestigen wanneer ik dat nodig acht. Er hoeft niet meer geknoopt te worden met alle bijkomende voordelen van dien. Je bespaart tijd en je voorkomt fouten door knopen die overhaast moeten worden gelegd omdat je snel een nieuwe rig naar die vis wilt werpen die net aan het oppervlak heeft gerold. Ik maak vaak gebruik van een stuitje van wedstrijdelastiek om de exacte werpafstand te markeren, als er steeds een nieuwe knoop gelegd zou moeten worden ben je dat markeerpunt ook weer kwijt. Door deze wartel te gebruiken in combinatie met een Safety clip, kan ik ook nog eens het loodtype snel aanpassen aan de situatie. Een plat lood op taluds of dichtbij de oever, een slanker gestroomlijnd lood als het nodig is een fiks eind te werpen.

Handige wartels voor het snel verwisselen van de onderlijn.

Ik hoop jullie duidelijk gemaakt te hebben dat mijn visserij de laatste jaren steeds dynamischer is geworden. Continu ben ik op zoek naar kleine verbeteringen en nieuwe mogelijkheden. En niet alleen op het gebied van aas of rigs, maar alles wordt van tijd tot tijd onder de loep genomen. Het voelt bij mij zeer goed aan, sleur is verdwenen en “geduld hebben” tot je eens beet krijgt is er al helemaal niet meer bij. Blijf denken, blijf proberen. Lees, luister en discussieer veel en je zult zien dat de beloning vroeg of laat daar zal zijn. Tight lines.