Komt u als karpervisser de winter wel door?

Kom naar Carp 2013 en haal Woord van Zwijgen deel II op de MTC stand. Kies ter plekke uit één van onze acties: 

-35 euro beursactie (je bespaart 15 euro)!
-25 euro wanneer u voor 75 euro aan MTC producten koopt (je bespaart 25 euro)!

Het ijs ligt inmiddels weer op veel viswater. Wees s.v.p. alert, lees onderstaande outtake (‘Barney’ van Johnny Teunissen) uit het boek maar eens. Een thriller van een verhaal! 

(…)Het ijs geeft geen krimp en voorzichtig lopen we steeds verder. Barney rent over het ijs. Hij vindt het prachtig en leeft zich helemaal uit. Er is verder niemand op het ijs te bespeuren. Voorzichtig start ik mijn zoektocht naar de karpers onder het heldere ijs. Meter voor meter speur ik af en het is prachtig om de bodemcontouren te kunnen volgen. Helaas ontdek ik langs de kanten geen teken van leven. Ik besluit dan ook om een kijkje te gaan nemen bij de verderop gelegen eilandjes. Om de eilandjes te bereiken, moet ik over het midden van de bevroren plas lopen. Stapje voor stapje loop ik verder van de oever vandaan richting het midden van de plas.  Het ijs geeft geen krimp en er is geen vuiltje aan de lucht. De zon breekt door en daardoor kan ik nog beter de bodem zien en wellicht signalen opvangen van mijn grote passie: de karper.

Johnny in betere tijden

Nietsvermoedend loop ik richting de eilandjes, maar in­eens kraakt het ijs en zakt plotsklaps onder me weg. Vanaf dat moment gaat alles heel snel. Van het ene op het andere moment sta ik tot aan mijn borst in het ijskoude water. Na de eerste schrik heb ik redelijk snel de situatie onder controle. Ik blijf rustig, maar besef dondersgoed dat het foute boel is. Ik grijp snel mijn telefoon, maar deze zit vol met water en geeft geen teken van leven meer. Dan maar proberen om zelf zo snel mogelijk uit het water te klimmen. Ik grijp het ijs vast, maar krijg geen grip. Barney staat op het ijs en kijkt verslagen naar mij. Hij heeft ook in de gaten dat dit niet goed gaat. Nerveus begint hij al blaffend rondjes rondom het wak te rennen. Telkens probeert hij zo dicht mogelijk bij me te komen, maar ik ben bang dat hij ook in het wak valt. Barney ziet het gevaar niet en snapt niet waarom ik op hem aan het mopperen ben. Ik onderneem weer een poging om mezelf te bevrijden, maar het is tevergeefs.
Het ijs is te glad en ik heb nergens grip om mezelf aan omhoog te trekken. Ik word overspoeld door gedachtes. Er schiet van alles door mijn hoofd. “Godver, wat heb ik gedaan, wat een eikel ben ik toch…”, denk ik bij mezelf.

De situatie wordt hachelijk. Het water is zo koud dat ik me na enkele minuten al bijna niet meer kan bewegen. Ontredderd kijk ik om me heen, maar er is niemand in de buurt om me te helpen. Mijn vingers kan ik bijna niet meer bewegen en ook mijn kwetsbare rug begint nu toch wel erg zeer te doen. Langzaamaan dringt het tot me door dat de situatie kritiek is en dat ik snel uit het water moet zien te komen. Ik probeer op het ijs te klimmen om er vervolgens voorzichtig uit te kruipen, maar het ijs is gewoon te zwak. Telkens als ik bijna op het ijs lig, breekt er weer een stuk af. Na dit een aantal keren geprobeerd te hebben, geef ik het op. Het kost me te veel kracht. Ik moet snel een andere manier bedenken om eruit te komen. Ik besluit om met mijn handen het ijs kapot te breken om zodoende het eiland te bereiken. Maar al na een aantal meters raak ik zo vermoeid en zo koud dat ik me niet meer kan bewegen. Mijn hele lijf rilt en mijn spieren heb ik amper onder controle. Barney is ondertussen erg zenuwachtig geworden doordat het mij niet lukt om er op eigen kracht uit te komen. Het enige dat ik nog kan doen is rustig blijven en hopen dat iemand ons ziet of hoort. Barney heeft zijn taak instinctief goed in de gaten en blaft zijn longen uit zijn kleine lijf. Ondertussen sluipen de minuten voorbij, minuten die uren lijken te duren…

Dit ziet er niet goed uit…

Lees verder hoe dit afloopt in Woord van Zwijgen deel II.