Mistkarpers

Ik tuur over het water. De stretcher kraakt. De voorspelde mist trekt langzaam aan me voorbij, en zorgt voor een schitterend schouwspel. Het radiootje speelt RTL Lovesongs. Tracy Chapman zingt een klassieker. Ik geniet. Ver weg slaat een oude kerkklok 12 uur. Veel mystieker dan dit kan het niet worden..

De drukte van school kwam me de keel uit, en ik heb wat verlofdagen opgepakt. Ze kunnen heus wel zonder me. Ik was volop bezig met taken voor school, en het leek erop alsof het vissen op een zijspoor belande. De dagelijkse wandeling langs de maas achter het huis was niet genoeg meer. Op een gegeven moment kreeg ik er genoeg van. Schooltas in de hoek gezwiept en ingeruild voor het foudraal. Snel de hengels optuigen, wat rigjes knopen en 4 loodjes in de rugzak. Een kilootje boillies uit de vriezer, en het potje met Frank’s dip mocht ook mee. Op het weerbericht hadden ze voorspeld dat het deze nacht mistig zou worden. Het boeide me eerlijk gezegd niet echt. Ik wilde kost wat het kost vissen. En dan ook nog het liefst op een plek waar ik van niemand last had. De keuze was al vrij snel gevallen op “mijn grote liefde”. Ik had er reeds al wat vissen gevangen, en ook nu gaf ik mezelf best een goede kans.De brommer wordt klaargestoomd en opgepept, en onderweg gooi ik de tank nog even vol. De morgen erna wil ik namelijk lekker wat gaan rondtoeren langs wat wateren. Misschien vind ik nog wel wat leuke stekken. Eenmaal aangekomen aan het water zet ik de brommer een meter of twintig van de stek af. Ik wil niks of niemand verstoren.

c2foto1
in de vroege ochtend snel wat foto’s, en terug ermee!

Twee steuntjes de grond in, en de foxen schroef ik voorzichtig vast. De reeds opgetuigde hengels staan te springen om actie, het stof op de hengels is getuige van het gebrek daaraan. Het schepnet gooi ik naast de hengels, de onthaakmat volgt hetzelfde lot. Één rig zit in Frank’s dip, en die mag dan ook als het eerste eraan. Doe je best maar kerel, bewijs jezelf maar eens! Aan de andere hengel knoop ik een simpel rigje met een tot vierkant geknipte 25mm boillie. Grote kans op brasem, maar ach, wat maakt het ook uit. Ik vis de rechterhengel op een meter of vijf uit de kant, een flink stuk naar rechts. De linkerhengel ligt recht vooruit op pakweg twintig meter uit de kant. Een paar handen boillies erop, en mijn taak zit er weer op voor vandaag. De mist wordt inmiddels steeds hardnekkiger. Mijn trui begint al nat te worden. Snel het pluutje opzetten en de stretcher uitklappen. Ik open een blikje bier en het feest is weer helemaal compleet. Ik bel nog even met Frankie. Hij zit ook te vissen. Wederzijdse welgemeende successen worden elkaar toegewenst, en met een “vangze!” sluiten we het gesprek af. Ik blijf nog wat ronddwalen op de stek, en rond een uur of elf ben ik dan eindelijk rustig genoeg om op de stretcher te gaan liggen. Hoezo, vissen rustgevend? Na twaalven val ik eindelijk in slaap, en het dromen kan beginnen. Wat zou het toch mooi zijn als ik voor even een dikke spiegel of schub zou mogen lenen van mijn liefde. Het was me nog nooit eerder gelukt. Dromen over moddervette hoge biggen worden afgewisseld met dromen over schone brunettes en blondines, in de lente van hun leven. Kwart over twee sta ik tot aan het randje van de laarzen in het water. Het duurt even voordat ik besef wat er gebeurt is. De rechterhengel (Frank’s dip!) had het stilzwijgen van die nacht doorbroken. De Fox blérde het uit. Ik sta met een kromme stok te balanceren in het water, en ik wordt overvallen door de stilte. Het enige geluid wordt geproduceerd door de tikkende Amerikaan. Het is werkelijk enorm mistig en ik kan slechts tot een meter of vijftien uit de kant zien wat gebeurt. De overkant van het water ben ik al kwijt geraakt, verdwaald geraakt in de mist. Elke keer als de vis lijn neemt zie ik druppeltjes van de lijn afspatten in het water. Ik sta werkelijk te genieten. Het schepnet wordt alvast klaargelegd, deze vis is voor mij, let maar op! Het geven en nemen duurt inmiddels al bijna tien minuten en ik begin toch ongeduldig te worden. Je durft het haast niet te denken op zo’n moment, maar gedachten van eenzelfde moddervette big als in de dromen passeren Écht wel de revue! Na nog een paar zenuwslopende momenten kan ik de vis in het net trekken. Het hoofdlampje wordt aan geklikt en ik aanschouw een werkelijk schitterende karper. Mijn nacht is compleet!

Add a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *